یک پنجره،کافیست
فقط تا فردا می نویسم.یک پنجره،کافیست
فقط تا فردا می نویسم.باز باران یادم آورد
باز باران
با کمانه
میزند بر صورت من
یاد زخم جاودانه
باز باران می سراید
تلخی درد دلم را
باز باران می سراید
از کثیفی زمانه
باران با باد آمد
گوشم اویخت یاد آن روزهای آبی
خاطرات شهر آباد
کشورم ایران آزاد
باز باران با سخاوت
یادم اورد
ناله های گربه ای که
گفت بر من رفت از دست
چی؟؟ایران
باز باران تند تر شد
یادم امد هان جوانان
له شدند رفتند ز ایران
باز باران یادم اورد
تلخی لبخند مردم
پرپر گل های میهن
اشک مادر....وای بر من
باز باران یادم اورد
آن جوانان وطن را
حبس زندان پشت میله
قتل و کشتارو تجاوز تکیه بر احکام دینه؟؟
باز باران یادم اورد
نسل زندان گونه ام را
اشکم امد
.
.
.
اما
تا طلوع صبح پیروزی در ایران
من طبیب کفتر آزادی ام.
