همه برای تو

فغان حافظ و سعدی همه برای تو بود
شب ازغزل به سپید آمدن برای تو بود
به هر طرف که رسیدم به صد زبان گفتند
که شعر هدیه ناقابلی برای تو بود.

عادت

اینجا که هستم

عادت کرده ام به قرارهایی که دیر شد

اینجا که هستم

عادت کرده ام که عادت کنم به همه چی

بهاری گذشت

ابرها گریه کردند و تو نیامدی

پاییز گذشت

درختان ناکام برگ هایشان را ریختند

و تو نیامدی

نیامدنت را به فال نیک میگیرم

شاید تو هم به عادت ما عادت کرده ای

من در هوای تو صبر میکنم

آنقدر صبر میکنم تا حلوای صبرم را

در روز مرگم مزه کنی

باشد که شیرین کند کام تلخت را

شا...

تابوت

برازنده تو است
که بسازم تابوتی از وجودم
تا دراز بکشی در من
که یکی شویم تا ابد
آری
این چنین می شود که می گویند
مرگ شیرین است.