تو

باغ دل مرا کسی جز رنگ تو سبز نمیکند
داغ دل مرا کسی جز نَفَس تو سرد نمی کند

بی تابی من را کسی جز روی تو مرهم نیست

ظاهر خمولم را کسی جز نام تو هویدا نمی کند

سرمه خاموشی صدایم را کسی جز اسم تو رسا نمی کند

و درخت زندگی ام را فقط بودن تو زنده نگه میدارد